به گزارش پایگاه خبری «عصر سفر» به نقل از مهر، تیر  ماه امسال یکی از طبقات بزرگترین مجتمع های تجاری میدان فردوسی به هنرمندان صنایع دستی تعلق گرفت هنرمندانی که تا پیش از این در خانه های خود کار می کردند اما همواره صنایع دستی تولیدی آنها جزو فاخرترین صنایع دستی و هنرها بوده است حالا  120 هنرمند  در فضای 5 هزار متر مربعی در این مجتمع تجاری دور هم جمع شده اند و با کمک مدیر مجموعه و محمدعلی حمزییان سرای هنر را شکل داده اند.

اینجا تنها یک فروشگاه نیست بلکه کارگاه هم هست. با این وجود اما هنوز مشتری های زیادی به اینجا مراجعه نمی کنند شاید چون شناخته شده نیست و کسی تا طبقات بالای یک مجتمع تجاری برای دیدن صنایع دستی نمی رود آن هم تنها با وجود یک بنر که این سرای هنر را بیرون از مجموعه معرفی کرده است.

شهریور ماه امسال معاون صنایع دستی کشور به همراه مدیران کل این سرا را افتتاح کرد و خواستند تا آن را یکی از عملکردهای خود بدانند. عملکردی که نقشی در آن ندارند جز حمایت معنوی!

اما چند روز پیش یکی از اتحادیه هایی که در حوزه صنایع دستی هم مشغول به کار است، تعدادی از این کارگاهها را تعطیل کرد و از اداره اماکن برای آنها حکم پلمپ گرفت. چرا که از آنها مجوز دریافت نکرده بودند. ولی معاونت صنایع دستی استان تهران پا پیش گذاشت و اعلام کرد که مقصر این اداره بوده که در ارائه مجوز تعلل کرده و گرنه همه آنها مجوز فعالیت از اداره کل میراث فرهنگی استان تهران را دارند.

با این وجود هنرمندانی که در این سرا مشغول به فعالیت هستند، از اینکه فضایی را متعلق به خودشان دارند خرسندند. جمالپور که ساخت  و مرمت ساز را بر عهده دارد می گوید: تا قبل ار این در خانه کار می کردیم حالا اینجا آمده ایم و در کنار هنرمندانی هستیم که قدر صنایع دستی را می دانند.

ثریا رودگریان هنرمندی که خراش روی مس را ابداع کرده در این باره  درباره اینکه به نظر میرسد سرای هنر بازدیدکننده ای ندارد می گوید: مشتری های ما لازم نیست تنها به اینجا بیایند خیلی از آنها سفارش کار می دهند و یا از جاهای دیگر مشتری خودمان را داریم.

در این میان فروشگاهی نیز به تولیدات هنرمندان سندرم داون اختصاص پیدا کرده است تمام تولیدات آنها در این فروشگاه توسط خودشان  و با همراهی خانواده هایشان به فروش می رسد آنها عضو انجمن سندرم داون هستند که توانسته اند به توانایی تولید هنرهایی از جمله گلدوزی، ساخت عروسک، نقاشی روی پارچه و ... دست پیدا کنند.

حمزییان مدیر سرای هنر طرح ایجاد فضایی برای هنرمندان صنایع دستی را به مدیر مجتمع تجاری داد تا هنرمندان یک جا جمع شوند. چون دو سال پیش این بخش از مجتمع در اختیار طلافروشان بوده اما استقبالی از آن نشد به این دلیل که غرفه بندی ها برای فروش طلا و جواهرات مناسب نبود. حالا اما می توان از این غرفه ها برای ایجاد کارگاههای زنده تولید صنایع دستی استفاده کرد و هر بخش از آن را به هنرمندی داد تا همان جا هنر دستش را تولید کند. اکنون هم افراد یا در حال حکاکی روی سنگ هستند و یا در حال تعمیر سازهای موسیقی و یا فرش بافی و نقاشی، حکاکی روی مس و غیره.

او می گوید: قراردادهای ما با هنرمندان یک ساله است آنها در واقع متری 20 هزار تومان حق شارژ می دهند و 20 درصد نیز از محل فروش خود به مجموعه واریز می کنند. دراینجا کسی پول نقد به مغازه دار و هنرمند نمی پردازد در واقع صندوقی وجود دارد که هر خریدار به آن مراجعه کرده و هزینه خریدش را می پردازد.

او ادامه می دهد: مسئول مجتمع به هنرمندان این قول را داده که در صورت استقبال، تا دو سه سال دیگر همین قرارداد را ادامه بدهد و این طبقه از مجتمع همواره به هنرمندان صنایع دستی تعلق داشته باشد.