به گزارش پایگاه خبری «عصرسفر» به نقل از ایسنا، «‌دره بامیان» که در قلب رشته‌کوه «هندوکُش»‌ واقع شده است، خانه‌ی  تندیس‌های بودایی باستانی بود که در سال 2001 به دست نیروی‌های طالبان تخریب شدند، اما هنوز مجموعه‌ای از غارها در کنار معابد،‌ صومعه‌ها و نقاشی‌های بودایی در «بامیان» وجود دارد.

محوطه‌های باستانی «شهر غلغله»‌و «شهر ضحاک» نیز در استان «بامیان» قرار دارند.

به گفته کارشناسان، شرایط آب و هوایی ناشی از باران‌های سنگین و ذوب شدن برف‌های بهاری که از حالت عادی حجم بیشتری دارد، آثار هنری و بناهای تاریخی این استان را در خطر جدی نابودی قرار داده است.

مقامات افغانستان در سال 2016 در قالب یک گزارش به سازمان ملل هشدار دادند که بناهای تاریخی این منطقه در اثر فرسایش ناشی از تغییرات اقلیمی با خطر تخریب مواجه است.

«فیلیپ مارکیز» نماینده باستان‌شناسان فرانسوی در افغانستان در گفت و گویی با AFP بیان کرد :« سرعت فرسایش آثار تاریخی این منطقه بسیار بالاتر از قبل شده است؛‌ باران‌ها مخرب‌ترشده‌اند و قدرت باد برای  فراسایش این آثار بیشتر شده است. تمامی این عوامل تاثیرات شدیدی را در محوطه‌های تاریخی به جای گذاشته‌اند.»‌

این باستان‌شناس که برای دهه‌های متوالی در افغانستان فعالیت داشته است می‌گوید،‌افغانستان ازنظر زمین‌شناسی بسیار آسیب‌پذیر است چراکه پوشش گیاهی در بخش‌هایی از آن به طور کلی از بین رفته است.

بر اساس تحقیقات صورت‌گرفته، محوطه تاریخی «شهر ضحاک» نیز به دلیل افزایش سرعت فرسایش در 30 سال اخیر به شدت آسیب‌پذیر شده است.

یکی از ساکنان این منطقه با اشاره به اینکه «تغییرات اقلیمی» مدت‌هاست به یکی از واقعیت‌های زندگی در این منطقه تبدیل شده است، می‌گوید: «آب و هوا تغییر کرده است،‌ حالا تابستان‌ها گرم‌تر و زمستان‌ها سرد تر از سال‌های پیش است.»